Υποθετικός λόγος

Αν τους γονείς σου δεν τιμάς, ποιος θα τιμήσει εσένα;

 

1ο είδος Πραγματικό (η υπόθεση στην οριστική)	Αν θέλει, μπορεί να το κάνει. Αν με παίρνετε μαζί σας, θα έρθω. Αν το έστειλες αεροπορικώς (το δέμα), θα το πάρει γρήγορα.   Αν με άκουγες, δε θα είχες πρόβλημα τώρα. Αν δεν σου το είχαμε πει νωρίτερα, τώρα θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση.      Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός θα εφάρμοζα πιο σκληρά μέτρα.     Αν μάθεις ότι έφυγα ξαφνικά, μη λυπηθείς. Αν σας το πω, θα γελάσετε.    Αν λες ψέματα συχνά, κανείς δεν σε πιστεύει.
2ο είδος Αντίθετο με το πραγματικό (η υπόθεση σε οριστική παρατατικού ή υπερσυντέλικου)
3ο είδος Απλή σκέψη (η υπόθεση στην οριστική παρατατικού)
4ο είδος Ενδεχόμενο ή προσδοκώμενο (η υπόθεση σε υποτακτική) Αορίστως επαναλαμβανόμενο (υπόθεση: υποτακτική, απόδοση: οριστική ενεστώτα)

 

 

Παρατηρήσεις:

Πολλές φορές χρησιμοποιούμε το μόριο να στη θέση του αν (άρνηση: μην)

Να μην σε γνώριζα, θα σε πίστευα.

Να μην το κάνω , θα νιώθω άσχημα.

Να μ’ άκουγε τώρα, τι θα έλεγε;

 

Άλλες φορές  χρησιμοποιούμε:

κι αν ….. κι αν,

„Και αν περνάς, κι αν δεν περνάς, τα παπούτσια σου χαλάς”

είτε ………. είτε,

Είτε το θέλεις, είτε δεν το θέλεις, θα έρθεις.

ή ……….. ή ……….,

και να …………. και  να …………..,

Και να το κάνεις, και να μην το κάνεις, είναι το ίδιο για μένα.

με τον όρο …………….

 

Πολλές φορές λείπει από τους υποθετικούς λόγους το ένα από τα δύο μέρη.

Αλίμονό μας, αν γινόταν αυτό!

Θα μου πεις· αλλιώς δε σου μιλάω.

Αν βρίσκαμε το θησαυρό! (ωραία θα ήταν!)

 

 

 

Πηγή: Ελληνικά για προχωρημένους, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2001